Άρθρα

Γλώσσα άρθρου: Καθαρεύουσα. Εν Πέραν 22 Μαίου 1901.

Έτος Γ, τχ. 6 (Ιούνιος 1901), σ. 67-69

Σε αυτό το διήγημα παρουσιάζεται η ιστορία ενός ερωτευμένου ζευγαριού που μέσα από γλαφυρές εικόνες της φύσης ο έρωτάς τους παρομοιάζεται σαν ένα μέρος της άνοιξης. Σε ένα σκηνικό από μαγευτικά τοπία, διαυγή ουρανό, τα πρώτα άνθη της άνοιξης και ήρεμη θάλασσα, ένα ζευγάρι που αγκαλιάζει ο ένας τον άλλον ζώντας στιγμές έκστασης ανταλλάσσει φιλιά και λόγια αγάπης: Αυτός – «Είσαι η ευδαιμονία μου!», Αυτή – «Το όνειρόν μου είσαι σύ!»

Αυτές οι συναντήσεις επαναλαμβάνονται για αρκετό καιρό, μέχρι που πέρασαν τρία χρόνια. Οπότε η συγγραφέας μας μεταφέρει πάλι στο ίδιο μέρος αλλά αυτή τη φορά το σκηνικό έχει αλλάξει. Βρισκόμαστε σε ένα φθινοπωρινό, κρύο και συννεφιασμένο απόγευμα με αγριεμένη τη θάλασσα. Η συγγραφέας περιγράφει τι της συνέβη σε μία βόλτα της όπου πάνω σε ένα βράχο συνάντησε την κοπέλα που περιέγραφε νωρίτερα ως μέρος του ερωτευμένου ζευγαριού να στέκεται σιωπηλή και απελπισμένη. Λίγα βήματα μπροστά από την συγγραφέα περπατούσε αγκαζέ ένα νιόπαντρο ζευγάρι που από ότι αποκαλύπτεται στο τέλος ο άντρας ήταν αυτός του προαναφερόμενου ερωτευμένου ζεύγους. Μόλις, λοιπόν, πέρασαν μπροστά από το βράχο που στεκόταν η απαρηγόρητη κοπέλα ακούστηκαν απαίσιες κραυγές ενώ ψαράδες έτρεξαν σε βοήθεια ατόμου που πνίγονταν. Μόλις η συγγραφέας έφτασε στην παραλία είδε ένα πτώμα πνιγμένης γυναίκας, σύμφωνα με τα λεγόμενα των ψαράδων, την οποία αναγνώρισε ως την κοπέλα του βράχου.

Την επόμενη μέρα, και αφού η συγγραφέας είχε μείνει άυπνη, κατακλυσμένη από αισθήματα οίκτου για την άτυχη κοπέλα, αποφάσισε να επισκεφτεί ξανά το βράχο όπου στεκόταν και προς μεγάλη της έκπληξη βρήκε ένα ψάθινο καπέλο μέσα στο οποίο υπήρχε ένα χρηματικό ποσό και η τελευταία επιθυμία της νεκρής: Τα χρήματα να χρησιμοποιηθούν για να γίνει ο τάφος της σε εκείνο το βράχο και να χαραχθεί πάνω του η φράση: «Το όνειρόν μου είσαι συ». Ένα χρόνο μετά το συμβάν ο πρώην φίλος της κοπέλας, φέροντας σημάδια πενθούντος συζύγου έκλαιγε πάνω στον τάφο. Αλλά ήταν πλέον αργά!

Τχ. 5 (1902), σ. 73

Το άρθρο εντάσσεται στη στήλη του κύριου άρθρου-σημειώματος του εκδότη.

Έτος Ε, τχ. 1 (20-4-1903), σ. 2

Στο προγραμματικό άρθρο του Ε' έτους η εκδότρια, κατ' αρχάς, αναφέρεται στη μακρά ηλικία του περιοδικού, γεγονός πρωτοφανές για τα δεδομένα της Πόλης, και επισημαίνει ότι η πορεία αυτή απαιτούσε αγώνα με θάρρος και δυναμη προκειμένου να αντιμετωπισθουν οι δυσκολίες που κάθε φορά ανέκυπταν. Αυτό αποτελεί και το ηθικό κεφάλαιο προκειμένου να συνεχίστεί η προσπάθεια, την οποία η κοινωνία έχει εκτιμήσει και επαρκώς στηρίξει. Ωστόσο, προκειμένου να θρέψει η κοινωνία τους καρπούς του όλου εγχειρήματος της «ηθικής αναπλάσεως και νοητικής εξυψώσεως της γυναικός» η προσπάθεια θα πρέπει να στηριχθεί περαιτέρω καθώς πολλοί στηρίζουν μόνο λόγῳ κι όχι ἔργῳ. Η ανάγκη του «ευλογημένου ή καταραμένου» χρήματος είναι διαρκώς παρούσα. Το άρθρο κλείνει με αναφορά στον άξονα-σύμβολο που συμπυκνώνει την εκδοτική γραμμή του περιοδικού, δηλαδή την σύζευξη του έρωτα προς τις Μούσες και τις Χάριτες, σύμβολο λαμπρό της γυναικείας αρετής.

Γλώσσα άρθρου: Καθαρεύουσα. Το παρόν ανήκει στη γενικότερη στήλη με τίτλο "ΑΝΑ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟΝ".

Έτος Γ, τχ. 14 (Αύγουστος 1901), σ. 167

Το παρόν άρθρο αναφέρεται στο γεγονός ότι οι ελέφαντες εκτός του ότι χρησιμοποιούνταν στην Ινδία ως πολεμικό βοήθημα, χαρακτηρίζονται και για τη νοημοσύνη τους.

Τχ. 1 (1902), σ. 4-5

Η εκδότρια ευχαριστεί τους συνδρομητές και δηλώνει ότι θα πραγματεύεται φιλολογικά, κοινωνιολογικά, ιστορικά, καλλιτεχνικά αρχαιολογικά και «ενίοτε» επιστημονικά ζητήματα. Θα αντιταχθεί σε τετριμμένο είδος περιοδικού «διαπλάσεως παίδων» (υπον. κατά Ξενόπουλου). Θα ακολουθήσει μέση οδό, συνδυασμό σοβαρού και ελαφρού περιεχομένου. Πρώτο έργο γυναίκας εκδιδόμενο στην Κρήτη. Συνεισφορά γυναίκας στην πνευματική ζωή. Δεν επιδιώκει τη γυναικεία χειραφέτηση, θα υπερασπιστεί το δικαίωμα της γυναίκας στην εργασία. Συμβάλλει στην αντιμετώπιση κοινωνικοοικονομικών προβλημάτων. Δεν θα ασχοληθεί μόνο με γυναικεία θέματα, θα υπερασπιστεί το δικαίωμα στη μόρφωση, δε θα εξάψει «παράλογες γυναικείες απαιτήσεις».

Εν Κερασούντι, τη 13η Ιουλίου 1902.

Έτος Δ, τχ. 19 (Οκτώβριος 1902), σ. 215-217

Τα τρία ποιήματα εντάσσονται στην ποιητική συλλογή Από τας "Αστραπάς" που τοποθετείται και ως υπέρτιτλός τους. Ο συγγραφέας είναι τελειόφοιτος Νομικής.

Τχ. 12 (1902), σ. 180

Γλώσσα άρθρου: Καθαρεύουσα.

Έτος Γ, τχ. 16 (Σεπτέμβριος 1901), σ. 190

Εν Αθήναις

Έτος Α, τχ. 21 (Οκτώβριος 1899), σ. 171

Ποίημα που αφορά στην υποτιθέμενη συνομιλία ενός ρόδου και ενός τάφου.

Είναι ανυπόγραφο. Δημοσιεύεται στη στήλη "ΠΤΕΡΟΕΝΤΑ".

Έτος Α, τχ. 3 (Απρίλιος 1899), σ. 24

Αναφέρεται στη γενική συνέλευση του "Συνδικάτου της Βελόνης" ενός σωματείου ραπτριών στο Παρίσι.

Το άρθρο εντάσσεται στη στήλη Θεατρικά σημειώματα που τοποθετείται και ως υπέρτιτλός του.

Τχ. 12 (1902), σ. 182-183

Το άρθρο πραγματεύεται το θέμα του σφυρίγματος στο θέατρο και εστιάζει στη γαλλική περίπτωση. Στην Ελλάδα το σφύριγμα είναι εφεύρεση των προγόνων, ενώ έχει αντικατασταθεί από το μαξιλάρωμα, που θεωρείται εφεύρεση των Καννιβάλων.

Το άρθρο εντάσσεται στη στήλη Θεατρικά σημειώματα που τοποθετείται και ως υπέρτιτλός του.

Τχ. 7 (1902), σ. 100-101

Το σφύριγμα στο θέατρο, ως έκφραση αποδοκιμασίας των θεατών, μαρτυρείται, ήδη, σε κείμενα της αρχαίας ελληνικής γραμματείας. Υπάρχει, επίσης, στα ρωμαϊκά θέατρα, όπως και η οργανωμένη προσχεδιασμένη επιδοκιμασία. Οι υπάρχουσες μαρτυρίες αντιστρατεύονται τον ισχυρισμό Γάλλων ότι το σφύριγμα στα θέατρα είναι γαλλική συνήθεια από το 1680.

Έτος Α, τχ. 21 (Οκτώβριος 1899), σ. 168-169

Κείμενο με συμβούλες για το πως είναι "πρέπον" να συνδιαλέγεται μια γύναικα λαμβάνοντας υπόψη της ποιον έχει απέναντι ως συνομιλητή.

Το άρθρο εντάσσεται στη στήλη Εντυπώσεις που τοποθετείται και ως υπέρτιτλός του.

Τχ. 2 (1902), σ. 29-32

Στο εν λόγω κείμενο παρουσιάζονται με λογοτεχνική μορφή (μέσα από το ταξίδι ενός τεύχους έως τον προορισμό του, τον αποδέκτη του) δυο εκδοχές "υποδοχής" ενός τεύχους του εντύπου, αντιπαραβάλλοντας τον υλικό πλούτο με τον πλούτο των γραπτών έργων (που περιέχονται στα έντυπα).

Έτος Γ, τχ. 20 (Οκτώβριος 1901), σ. 236-237

Το παρόν άρθρο αναφέρεται στο τσάι. Πιο συγκεκριμένα, αναφέρεται στη χώρα προέλευσης, στον τρόπο διάδοσης αλλά και στις ευεργετικές ιδιότητές του.

Γλώσσα άρθρου: Καθαρεύουσα.

Έτος Γ, τχ. 1 (Απρίλιος 1901), σ. 1-3

Εναρκτήριο/ επετειακό άρθρο του τρίτου έτους. Αναφέρεται στις δυσκολίες που συνοδεύουν την έκδοση, με δεδομένα τα προβλήματα της εποχής ("φιλολογική ακινησία", οικονομική δυσπραγία, "εθνική κατάπτωση"), τις οποίες παρά τη μικρή πείρα (πρόκειται για το τρίτο έτος κυκλοφορίας του εντύπου) η εκδότρια δηλώνει ότι αντιμετωπίζει με την υποστήριξη της κοινότητας. Επαναλαμβάνει τους στόχους έκδοσης τονίζοντας ιδιαίτερα την παροχή ωφέλειας εθνικής στις γυναίκες και τα αρνητικά της μίμησης ξενόφερτων συνηθειών και της χειραφέτησης, που αποτελούν και τα αίτια της προαναφερόμενης ¨εθνικής κατάπτωσης" .

Έτος Α, τχ. 25 (Δεκέμβριος 1899), σ. 203-204

Το κείμενο περιγράφει φθινοπωρινές εικόνες της Ηπείρου.

Έτος Α (1905), σ. 65-68

Αναφορά στην ιστορική προέλευση του φιλιού προβάλλει σύγχρονες για εκείνον θεωρίες σχετικά με τα μικρόβια που μεταφέρονται με το φίλημα.

Γλώσσα άρθρου: Καθαρεύουσα. Εν Κερασούντι. Υπογράφει με το ψευδώνυμο "Άλυς".

Έτος Γ, τχ. 35-36 (Απρίλιος 1902), σ. 421

Στο κείμενο παρατίθενται εικόνες.

Έτος Β (1906), σ. 65-71

Το παρόν άρθρο αναφέρεται στο Φροντιστήριο της Τραπεζούντας. Σημειώνονται οι σημαντικότερες μορφές διδασκόντων που πέρασαν από αυτό ( ιερομόναχος Νικόδημος, Ηλίας Κανδήλογλου, Σάββας Τριανταφυλλίδης, Περικλής Τριανταφυλλίδης (γιος του προηγούμενου), Κωνσταντίνος Ξανθόπουλος, Κ. Κεφαλίδης, Θ. Κυριακίδης, Ευστάθιος ο Κλεόβουλος, Αν. Χουρμουζιάδης, Ιω. Βαλαβάνης, Ηλίας Κωνσταντινίδης (διδάσκων στην Σάμο), Σάββας Ιωαννίδης (διδάσκων στην Σάμο), Ματθαίος Παρανίκας). Περιγράφονται, επίσης, οι χώροι του κτιρίου και η λειτουργία του, όπως και οι διδακτικές μέθοδοι που χρησιμοποιούνταν. Γίνεται, επίσης, αναφορά στο Παρθεναγωγείο που περιλαμβάνεται στο Φροντιστήριο.

Το ποίημα δημοσιεύεται υπό τον υπέρτιτλο Από τα "τραγούδια της ζωής".

Έτος Β (1906), σ. 167

Έτος Δ, τχ. 7-8 (Ιούλιος 1902), σ. 82

Έτος Β (1906), σ. 95

Δημοσιεύεται υπό τον υπέρτιτλο Από τα ρημάδια. Αποτελεί μέρος συλλογής κειμένων του συγγραφέα υπό τον τίτλο Τα ρημάδια. Στην ίδια συλλογή εντάσσονται το '' Ρημόκλησσον'', ''Σε μια παληα εικόνα'' και ''Το βουβό τραπέζι''.

Έτος Α (1905), σ. 334-335

Αναφέρεται στην ακαταμάχητη δύναμη του χρόνου, o οποίος οδηγεί αμοιβαία στην παρακμή κατοικίες που στο παρελθόν έσφυζαν από ζωή.