Άρθρα

Το άρθρο εντάσσεται στη στήλη Θρησκεία που τοποθετείται και ως υπέρτιτλός του.

Τχ. 9 (1902), σ. 131-133

Το παρόν άρθρο πραγματεύεται το ζήτημα του προσηλυτισμού. Η ελευθερία της συνείδησης, βασικό γνώρισμα της ορθοδοξίας, δεν δύναται να αφαιρεθεί από κανέναν μέσω της μεταχείρισης της πειθούς του λόγου, της δωροδοκίας και τις στοργικές εκδηλώσεις. Η ορθόδοξη Εκκλησίας οφείλει να απομακρύνει τους προσηλυτούς, να ενισχύσει το κήρυγμα των δογμάτων και γενικότερα την ηθική διδασκαλία.

Έτος Α (1905), σ. 309-311

Στο κείμενο ο συγγραφέας αναφέρεται στις δραστηριότητες του πρώτου βασιλιά της Σάμου, Αγκαίου.

Άρθρο σε δύο συνέχειες. Αναφέρεται ότι το άρθρο έχει μεταφραστεί από τα γαλλικά αλλά δεν υπάρχει η πηγή.

Έτος Α, τχ. 26 (Ιανουάριος 1900), σ. 211

Έτος Α, τχ. 27 (Ιανουάριος 1900), σ. 220

Το κείμενο αναφέρεται στον τρόπο που ερωτεύεται η νεαρή γυναίκα, η οποία λόγω έλλειψης πείρας συγχέει τον θαυμασμό με τον έρωτα.

Έτος Β (1906), σ. 208-215

Πεζό κείμενο στο οποίο περιγράφεται η ψευδαίσθηση ενός άνδρα για το φλερτ μια γειτόνισσάς του προς τον ίδιο.

Το ποίημα είναι ανυπόγραφο.

Έτος Γ, τχ. 24-25 (Ιανουάριος 1902), σ. 286

Είναι ανυπόγραφο. Δημοσιεύεται στη στήλη "ΑΝΑ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟΝ".

Έτος Α, τχ. 27 (Ιανουάριος 1900), σ. 223

Το άρθρο αναφέρεται στον Άγγλο στρατηγό σερ Ρέβερς Βούλλερ, ο οποίος είναι αντιπαθής στους δημοσιογραφικούς κύκλους της Αγγλίας.

Το άρθρο εντάσσεται στη στήλη Μεσαιωνικά Κρήτης που τοποθετείται και ως υπέρτιτλός του.

Τχ. 9 (1902), σ. 141

Στο τέμενος του Γιουσούφ Πασσά στα Χανιά ανακαλύφθηκε μια μαρμάρινη πλάκα από τον τάφο της συζύγου του Ιταλού φιλοσόφου και ιατρού, Ονόριο Μπέλλι. Με αφορμή την εν λόγω ανακάλυψη πραγματοποιείται μια σύντομη αναφορά σχετικά με τη διαμονή του στην Κρήτη.

Έτος Α, τχ. 16 (Αύγουστος 1899), σ. 124-125

Ποίημα προς τιμή του Γ. Αβέρωφ.

Υπογράφεται από το ψευδώνυμο "Εύα".

Έτος Α (1905), σ. 54

Περιγραφή της απογοήτευσης υποψηφίου εκλογών ο οποίος μετά την ήττα του αποχωρεί από τον χώρο των εκλογών φοβούμενος τον αποντροπιασμό.

Γλώσσα άρθρου: Καθαρεύουσα. Υπογράφεται από τα αρχικά Επ. Αγ.

Έτος Γ, τχ. 9 (Ιούλιος 1901), σ. 104-106

Έτος Β (1906), σ. 268-272

Διήγημα το οποίο αναφέρεται στην ανακάλυψη δύο παιδιών του επιγράμματος, του ερημίτη Φρέδου, που όπως λεγόταν έζησε για 30 χρόνια σε έναν βράχο.

Έτος Δ, τχ. 20 (Νοέμβριος 1902), σ. 224

Ανυπόγραφο. Το παρόν ανήκει στη μόνιμη στήλη με τίτλο "ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΙΣ".

Έτος Δ, τχ. 13 (Αύγουστος 1902), σ. 147

Άρθρο σε συνέχειες.

Έτος Δ, τχ. 14 (Αύγουστος 1902), σ. 149-150

Το παρόν άρθρο ανήκει στη γενικότερη στήλη με τίτλο "ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΙΣ". Υπό Leon Chauvain, Β. Παπαβασιλείου.

Έτος Γ, τχ. 20 (Οκτώβριος 1901), σ. 238

Το παρόν άρθρο αναφέρεται σε κάποιες οδηγίες που δημοσιεύονται από τον γραμματέα της "κατά της φθίσεως επιτροπείας" της ιατρικής ακαδημίας του Παρισιού σε μετάφραση του γιατρού Β. Παπαβασιλείου

Ιατρός του Βασιλικού ναυτικού.

Τχ. 5 (1902), σ. 76-78

Από τη λίθινη εποχή έως τη σύγχρονη οι ανταγωνισμοί μεταξύ ανθρώπων και εθνικοτήτων σε κάθε τομέα της ζωής έχουν ως μέσο τη φυσική ισχύ και τη δύναμη της σκέψης. Περισσότερο από ποτέ στη σύγχρονη εποχή ο άνθρωπος έχει επιδοθεί σε έναν γιγαντιαίο πνευματικό αγώνα, ο οποίος εξαντλεί τους αδύναμους και αναδεικνύει τους ισχυρούς. Αποτελεί επείγουσα ανάγκη ο συνδυασμός καλλιέργειας του πνέυματος και των φυσικών δυνάμεων, αναγκαίων για την εθνική επιβίωση. Η σκέψη, στη σύγχρονη εποχή, τίθεται στην υπηρεσία της βίας, της φυσικής δύναμης.

Το παρόν άρθρο δημοσιεύεται υπό τον υπέρτιτλο "Σύγχρονοι τύποι".

Έτος Α (1905), σ. 292-293

Το κείμενο αναφέρεται στην ανηθικότητα ορισμένων ανθρώπων, οι οποίοι κατά τον συγγραφέα πρέπει να τιμωρηθούν από τον νόμο όταν με τον υπέρμετρο εγωισμό τους βλάπτουν τους συνανθρώπους τους.

Τχ. 1 (1902), σ. 8-11

Ανάμνηση των κρητικών επαναστάσεων εν αναμονή της ένωσης. Πρωταγωνιστές με ονόματα βυζαντινά, νεοελληνικά, αρχαΐζοντα. Ο επαναστάτης Αρκολέων κατάγεται από παλιά κρητική γενιά, της οποίας την εμφάνιση ο συγγραφέας εντοπίζει στον 9ο μ.Χ. αιώνα επί ανάκτησης της Κρήτης από τον Νικηφόρο Φωκά και τους Άραβες, ενώ παρακολουθεί την πορεία της μέσα από έγγραφες μαρτυρίες ως το τέλος του 16ου αι.

Ανυπόγραφο

Τχ. 1 (1845), σ. 56-57

Σε αυτό το άρθρο η συντάκτρια θεωρεί τους αρχαίους Αιγύπτιους ως το μόνο λαό που έχει σε μεγάλη εκτίμηση την ανατροφή που έρχεται μέσα από την παιδεία, χώροι από τους οποίους οι γυναίκες δεν αποκλείονται. Υπάρχουν ενδείξεις ότι το παράδειγμα των αρχαίων Αιγυπτίων ακολουθούσαν οι Φοίνικες και οι Βαβυλώνιοι. Στο άρθρο γίνεται λόγος και για τις διασκεδάσεις των γυναικών στην αρχαία Αίγυπτο. Η συντάκτρια λέει ότι δεν υπάρχουν πολλά τεκμήρια για τις διασκεδάσεις, παρά μόνο σε ό,τι σχετίζεται με τις θρησκευτικές γιορτές, στις οποίες οι γυναίκες είχαν ενεργό ρόλο. Η απόδειξη του σεβασμού των Αρχαίων Αιγυπτίων προς τη γυναίκα επιβεβαιώνεται από τον βαθμό σεβασμού που είχαν στη βασίλισσα σε αντίθεση με τον βασιλιά. Αντίθετα, ο λαός της Κίνας ήταν ανελαστικός με το γυναικείο φύλο. Φρόντισε για την ηθική τους ακεραιότητα παραβλέποντας την παιδεία τους.